Sinusiti kronik paraqet një sëmundje inflamatore të vazhdueshme të sinuseve paranazale, e cila shfaqet me simptoma si bllokim i hundës, dhimbje në fytyrë, rritje të sekrecioneve, dhimbje koke dhe dëmtim të shqisës së nuhatjes, që zgjat më shumë se 12 javë.

Etiopatogjeneza

Përveç ndryshimeve anatomike intranazale, si devijimi i septumit të hundës, sinusitin kronik mund ta shkaktojnë edhe shumë sëmundje të tjera me natyrë kronike, inflamatore, alergjike, traumatike ose neoplastike. Mekanizmi patologjik më i zakonshëm është pengimi i ventilimit të njësisë osteomeatale si pasojë e stenozës ose obstruksionit të kësaj zone. Kjo pengon drenazhin e sistemit të sinuseve, veçanërisht të sinuseve maksilare fqinje dhe qelizave të përparme etmoidale. “Njësia osteomeatale” i referohet zonës së murit anësor të hundës ku hapen vrimat e sinuseve paranazale (me përjashtim të sinusit sfenoidal) në formë kanali drejt zgavrës së hundës. Edhe ndryshimet më të vogla (p.sh., variacionet anatomike, edemi i mukozës) mund të pengojnë ventilimin në këtë zonë, gjë që shkakton ndryshime patologjike në sinuset paranazale.

Etiologjia

Sinusiti kronik, një gjendje që zgjat 12 javë ose më shumë, mund të shkaktohet nga faktorë të ndryshëm, duke përfshirë infeksionet, alergjitë dhe problemet strukturore në hundë.

Simptomat

Pamja klinike e sinusitit karakterizohet nga simptoma të rinitit akut, të kombinuara me shkallë të ndryshme të dhimbjes së kokës, e cila përkeqësohet gjatë përkuljes së kokës. Karakteri i dhimbjes ndryshon dhe mund të variojë nga ndjenja e presionit deri te dhimbjet kokës të vazhdueshme ose të përsëritura.
Shumë pacientë gjithashtu ankohen për prani të sekrecioneve nazofaringeale (sekrecione postnazale), ndërsa disa ankohen për vështirësi gjatë frymëmarrjes me hundë. Zakonisht, dhimbja është më e fortë në zonën e sinuseve të prekura.

• Dhimbja te sinusiti maksilar është më e fortë në zonën e sinusit maksilar dhe në të tretën e mesme të fytyrës dhe tëmthave.
• Dhimbja te sinusiti etmoidal është më e fortë në zonën e rrënjës së hundës dhe në pjesën e brendshme të syrit.
• Dhimbja te sinusiti frontal shfaqet në zonën e murit të përparmë dhe në dyshemenë e sinusit frontal, me dhimbje që shpërndahet drejt pjesës së brendshme të syrit.
• Dhimbja te sinusiti sfenoidal është mjaft jo specifike dhe shprehet si një presion i topitur, i dhimbshëm dhe i rëndë, i vendosur në qendër të kafkës, që rrezaton drejt zverkut.

Diagnoza

• Përcaktohet në bazë të të dhënave klinike.
• Rinoskopia ose endoskopia e hundës.
• Teste imazherike: CT ose MRI dhe radiografi (RTG).
• Ndonjëherë mund të kryhen edhe ekzaminime shtesë si: biopsia e sinuseve, citologjia nazale, testet për imunodeficiencë, fibroza cistike etj.
• Test për alergji

Terapia

Terapia e sinusitit ka si qëllim kryesor pastrimin e zgavrave të sinuseve. Kjo mund të bëhet me: trajtim kirurgjik (injektimin e sinuseve) dhe trajtim me ilaçe. Trajtimi me ilaçe mund të jetë:

1. Simptomatik

• Vazokonstriktorë oralë alfa-adrenergjikë (pseudoefedrinë dhe fenilefrinë) për 10–14 ditë
• Vazokonstriktorë lokalë (p.sh., oksimetazolinë hidroklorid) për 3–5 ditë

2. Empirik

Trajtimi me antibiotikë përdoret kur ka dyshim për infeksion bakteror të sinuseve dhe zgjat 14 ditë.

Antibiotikët e linjës së parë janë:

• Amoksicilina
• Klaritromicina
• Azitromicina

Antibiotikët e linjës së dytë janë:

• Amoksicilin – acid klavulanik
• Cefalosporina të gjeneratës së dytë ose të tretë
• Fluorokinolonet
• Klindamicina

Si terapi mbështetëse mund të përdoren:

• Inhalime me avull nga kamomili ose sherbela
• Terapia me nxehtësi dhe kompresa të ngrohta (llambë kuarci, dritë infra të kuqe)
• Ndalimi i pirjes së duhanit

Metodat terapeutike konvencionale, përfshirë agjentët antimikrobikë, glukokortikoidet dhe dekongjestantët, shpesh kufizohen nga efektet anësore dhe efikasiteti i suboptimal.
Në këtë kontekst, Serrapeptase (Serratiopeptidase), një enzim proteolitik i nxjerrë nga bakteria Serratia marcescens, shfaqet si një alternativë premtuese. Ky enzim, i përdorur për dekada në Azi dhe Evropë, ofron veprim multifaktorik: anti-inflamator, mukoregulator dhe fibrinolitik, duke e pozicionuar atë si një shtesë ideale për optimizimin e shëndetit respirator.

Serrapeptaza është izoluar nga mikroorganizma autoktonë të sistemit tretës të krimbave të mëndafshit dhe enzima ka një veprim shumë të fuqishëm në shpërbërjen e proteinave. Në fakt, këta mikroorganizma prodhojnë këtë enzimë për të degraduar gjethet e manit me të cilat ushqehen larvat, duke u mundësuar atyre të ndërtojnë më pas fshikëzën e krimbave të mëndafshit. Izolimi i kësaj enzime u realizua në vitet ’60 të shekullit të kaluar dhe përdoret globalisht si agjent anti-inflamator, anti-edematoz dhe analgjetik, si shtesë në rehabilitimin klinik të pacientëve.

Serrapeptaza vepron përmes hidrolizës së depozitave proteinike, indeve të vdekura dhe fibrinës, duke zvogëluar inflamacionin dhe duke lehtësuar eliminimin e akumulimeve patologjike. Në kontekstin e sinusitit kronik, përfitimet e saj kryesore terapeutike përfshijnë:

– Modulimin e viskozitetit të mukusit: Enzima degradon sekrecionin e trashë mukoz në sinuse, duke promovuar drenazh më të mirë dhe reduktim të presionit intrasinusal. Kjo rezulton në lehtësim të dukshëm të rrjedhjes nazale dhe minimizim të bllokimit, duke mundësuar rikthim të shpejtë të frymëmarrjes normale.

– Veprim anti-inflamator i fuqishëm: Përmes pengimit të mediatorëve inflamatorë, serrapeptaza ofron efekte të ngjashme me barnat anti-inflamatore jo-steroide (NSAID), por me një profil superior sigurie dhe më pak reaksione anësore. Kjo çon në reduktim të ënjtjes, dhimbjes dhe hiperemisë në zgavrën e sinuseve, duke përmirësuar cilësinë e jetës së pacientëve.

– Lehtësim i shpejtë simptomatik dhe parandalim i komplikacioneve: Studime klinike tregojnë se serrapeptaza mund të ulë dhimbjen, sekrecionet nazale dhe bllokimin brenda 3–4 ditëve.

Për më tepër, veprimi i saj anti-biofilm parandalon formimin e kolonive bakterore, një komponentë etiologjike kritike në infeksionet kronike, duke reduktuar kështu rrezikun e rikthimeve dhe duke promovuar mirëqenie respiratore afatgjatë.

Dëshmitë empirike për efektivitetin e serrapeptazës bazohen në studime klinike rigoroze, të cilat konfirmojnë rolin e saj si një agjent terapeutik shumë efektiv. Publikimet kryesore përfshijnë:

• Studimi i Nakamura et al. (2003) te pacientët me sëmundje respiratore kronike tregoi reduktim të volumit të sputumit (mukusit), viskozitetit dhe infiltrimit neutrofil pas një terapie 4-javore, me implikime për përfitime të ngjashme te sinusiti për shkak të mekanizmave të përbashkët patofiziologjikë.

• Kontrolli sistematik nga Bhagat et al. (2013) analizoi 17 studime klinike, duke konfirmuar veprimin anti-inflamator, anti-edematoz dhe fibrinolitik të serrapeptazës, me aplikime të veçanta në sëmundjet respiratore si sinusiti. Ky kontroll thekson superioritetin e saj si alternativë e sigurt ndaj barnave konvencionale.

• Një analizë bashkëkohore nga viti 2020 konfirmon efektivitetin e serrapeptazës në shëndetin respirator, përfshirë sinusitin, përmes reduktimit të mukusit dhe inflamacionit, duke e pozicionuar atë si një zgjedhje premium për terapi natyrale.

Serrapeptaza është e sigurt për përdorim afatshkurtër dhe ofron përparësi ndaj barnave sintetike për shkak të origjinës së saj natyrale dhe rrezikut të ulët të ndërveprimeve, me efekte anësore minimale si çrregullime gastrointestinale ose reaksione alergjike.

Përfundim

Serrapeptaza është vendosur si një shtesë revolucionare, e mbështetur shkencërisht, e cila ofron menazhim superior të sinusitit kronik, duke kombinuar efektivitetin, sigurinë dhe përfitimet natyrale. Me integrimin e saj në regjimin terapeutik, pacientët mund të presin lehtësim të shpejtë dhe përmirësim të cilësisë së jetës. Para përdorimit – konsultohuni me një profesionist shëndetësor për përdorim të personalizuar dhe filloni rrugën drejt shëndetit optimal respirator.