Nëse e qeshura është terapia më e mirë për shpirtin, atëherë ata që kanë profesion t’i bëjnë të tjerët të qeshin, duhet të jenë njerëzit më të pasur në botë, apo jo? Nëse e lëmë mënjanë aspektin material, atëherë padyshim janë më të pasur! Kush e di sa ndjenjë e bukur është kur kupton se i ke lumturuar ditën dikujt, që me shfaqjet e tua të aktrimit në skenën e teatrit, e ke dërguar në shtëpi me një shpirt të kënaqur dhe një fytyrë të qeshur. Aktori i ri Atanas Atanasovski e gëzon pikërisht atë privilegj. Por, sado e lehtë të duket në sytë e të tjerëve, Atanas e ndërton karrierën e tij me shumë mund, përkushtim ndaj talentit të tij dhe mbi të gjitha me dashuri. Adhuruesve u mungonte origjinaliteti, karizma, sharmi, por mbi të gjitha aktrimi i tij. Pas një pauze të gjatë, sot na duket se është disi e pjekur dhe e bukur, dhe sigurisht te ai është mbledhur një det i tërë humori me të cilin do të na freskojë.
Ne kemi harruar sa interesante është të luash me baltë, të mbledhësh gurë, të ushqesh pëllumbat që vijnë në dritare, të gëzohesh që ke rënë në gjumë … Unë e kam mësuar që kur u bëra baba.
Disi është më e lehtë për t’i bërë njerëzit të trishtuar sesa për t’i bërë ata të qeshin, kështu që a mund të përvetësohet, mësohet apo thjesht personi lind me të?
Sot, nëse ke dikë që të bën të buzëqeshësh, ke gjithçka. Mendoj se duhet të bësh dikë të buzëqeshë, të harrosh të paktën përkohësisht për të gjitha problemet.
A jeni edhe në jetën private përgjegjës për të qeshurat?
Kur nuk jam në skenë më pëlqen të dëgjoj histori të ndryshme, të më tregojnë për të lloje të ndryshme të situatave dhe personazheve.
Dhe çfarë ndodh kur përballeni me pengesa, a fshiheni edhe atëherë pas humorit apo i lejoni njerëzit t’ju shohin të trishtuar?
Edhe kur jam i trishtuar jam qesharak. Sinqerisht mendoj se gjithnjë vihem në një kontekst komik.
Si e kaluat periudhën e karantinës, çfarë mësuat, çfarë ndryshuat në veten tuaj?
Filozofia tetrale “këtu dhe tani” u bë një filozofi e jetës për mua. Nuk ka llogaritje me asgjë, thjesht duhet të përdorni çdo kreativitet të mundshëm. Këtu ndryshova, fillova të kuptoj gjëra për të cilët thoja:”Hej, unë jam shumë i ri për ta bërë këtë tani …”.
A e ka dëmtuar shumë ngecja e detyruar teatrin, çfarë lloj të ardhme parashikoni për të?
Përkundrazi, nevoja për art të gjallë është më e madhe se kurrë, të gjithë kemi nevojë për të. Shkëmbim energjish, emocionesh.”Unë parashikoj që epoka e artë e teatrit po vjen”
A mendoni se prodhimi i filmit maqedonas do të gjallërohet në të ardhmen? Çfarë është më e dashur për ty?
Karantina i lejoi krijuesit të kishin më shumë kohë për të krijuar botë. Unë pres një rritje idesh fantastike nga të gjitha anët. Mendoj se do të shikojmë filmat më të mirë, do të dëgjojmë koncertet më të mira, shfaqjet më të mira do të bëhen në teatro … Ndoshta kjo është fantazia dhe ëndërrimi im, por etja për magjepsje është më e madhe tani se kurrë. Mes teatrit dhe filmit … Unë do të doja edhe teatrin edhe filmin.
A është bukuria juaj prej kameleoni, e cila shndërrohet lehtësisht në personazhet që ju interpretoni, një avantazh apo një deavantazh në botën e aktrimit, apo gjithçka është për shkak të talentit tënd?
E gjitha vjen deri te fakti nëse karakteri është i ndërtuar mirë apo dobët. Do të ishte keq të thuhej pas shfaqjes:”Hej, e luajte keq personazhin, por të paktën dukeshe mirë, sa bukur të përshtatet kostumi …”
Sa e ndryshon roli i babait dhe i burrit jetën e një aktori apo një burri? A ndiheni gati për sfidat që sjell shoqëria e zhvendosur më shumë sesa vetë prindëria?
Loja është më e rëndësishmja, e kuptova atë. Ne kemi harruar sa interesante është të luash me baltë, të mbledhësh gurë, të ushqesh pëllumbat që vijnë në dritare, të gëzohesh që ke rënë në gjumë … Unë e kam mësuar që kur u bëra baba. Unë nuk kam frikë nga e ardhmja, le të gëzohemi sot, nesër është sigurisht një ditë e re.
Personalisht, si adhuruesi juaj, jam shumë i irrituar që jeni gjithmonë në kombinim me Tino, madje edhe në daljet e zakonshme në TV. Nëse filloj të analizoj pamjen tuaj fizike që ka arritur një sasi të caktuar të pjekurisë dhe stilit të ndërtuar, dhe kësaj unë shtoj pjekurinë në skenë (nuk ju kam parë për një kohë të gjatë, por besoj se pushimi ishte i shkëlqyeshëm për ju), disi kam ndjesinë sikur jeni bërë të tepërt me njëri-tjetrin. Sikur e rrezikoni identitetin e aktorit me njëri-tjetrin? A ndodh që ky moment të të pengojë edhe ty? A jam urrejtës tani?
Ju jeni gjithmonë në shoqërinë e kolegut tuaj Tino jo vetëm në skenë, por edhe në paraqitje dhe ngjarje televizive. A filluat të rrezikonit identitetin e aktorit të njëri-tjetrit? A ka ndodhur që ky moment të të pengojë ndonjëherë?
Nuk jam dakort! Do të ishte sikur Peter Kuk-ut t’i pnegonte Dudlei Mure ose Xhon Klis-it t’i pengonte Graham Çepman, Riki Zhervejs dhe Stefani Merçant të mos krijojnë bashkë ose Din Martin dhe Xheri Lui të rrezikohen. Unë nuk jam duke thënë se ne jemi legjenda, ka thjesht kombinime të tilla aktorësh që përshtaten së bashku. Ne në dyshen tonë nuk ngecim sepse jemi bashkë, përkundrazi, mendoj se piqemi dhe punojmë që njëri-tjetri të jetë më i mirë. Sigurisht, ne nuk jemi akoma në një model për të luajtur vetëm karaktere tipike, por ne vazhdimisht po ndryshojmë dhe e vendosim veten në mjedise të ndryshme. Ne jetojmë në një skemë të vazhdueshme që do të thoshte Sinisha Evtimov.
Si kujdeseni për pamjen tuaj, ushqeheni shëndetshëm, ushtroni, merrni suplemente? A ndihmon në shtëpi?
Mundohem të jetoj shëndetshëm.
Përveç skenës, a keni ndonjë mënyrë për të shpëtuar nga realiteti, dhe veçanërisht nga mediet sociale?
Mediet sociale janë të pashmangshme, gjithçka është shpërngulur atje. Teatri do të mbetet një roje i së vërtetës dhe përvojës së njerëzve të vërtetë që tregojnë një histori.”Arratisja në realitet” do të jetë teatri. Rrjetet sociale janë një grup gënjeshtrash, zhgënjimesh dhe pakënaqësish, ato janë bërë një hapësirë ku personi injorant për një fushë, temë apo ngjarje, mund të shprehë mendimin e tij dhe të marrë më shumë vëmendje nga eksperti. Ashtu si do të thoshte Riki Zhervejs: “Kujt i intereson ajo …?” Fatkeqësisht shumicës.
Sipas një rregulli të pashkruar, emrat më të mëdhenj artistikë janë njerëz mjaft popullorë; artistët janë një lloj i veçantë i njerëzve; ata që kanë dhuntinë e humorit janë mjaft introvertë në jetën private. Cila nga këta vlen për ju?Cila është arsyeja për realizmin dhe altruizmit tënde, disi nuk fluturon në qiell edhe pse je i ri?
Nuk kam kohë të fluturoj në re.