Fjala yoga është bërë sinonim i paqes së shpirtit, dridhjeve pozitive dhe gjithçka që ju nevojitet është një qëlim për stërvitje dhe natyra, edhe pse një dhomë e mbyllur e përshtatur është e pranueshme. E gjitha kjo tingëllon mirë, por çfarë thotë praktika? Thyerja e lidhjes midis trurit dhe trupit, ajo që na mëson yoga, shpesh çon në praktikë të pakëndshme dhe jo të besueshme. Ndërsa joga e rregullt është treguar se përmirëson tensionin kronik të rajoneve kryesore (siç është qafa dhe pjesa e poshtme e shpinës), ajo shkakton dhimbje në 10 përqind të njerëzve. Këta njerëz përfundojnë me të paktën një vend të ri të sëmurë në vit ose përkeqësojnë vendin ekzistues të sëmurë, sipas një studimi të fundit në Journal of Bodwork and Movement Therapies.
Por aktiviteti në vetvete nuk është fajtor (megjithëse kërkon fleksibilitet dhe stabilitet), dhimbja më së shpeshti shfaqet si rezultat i injorimit të aftësive tona. Pa atë lidhje kyçe midis trurit dhe trupit, truri shkon në ekstreme, duke na shtyrë në maksimum. Nëse kujtoni asociacionin e mësipërm dhe faktin që intensiteti i ushtrimeve të joga nuk është i lidhur me asnjë lloj tjetër stërvitje, njerëzit bëhen më të ashpër ndaj vetvetes, duke e detyruar veten të durojnë të padurueshmen. Me gjithë stilin e tij të ngadaltë dhe qetësues, joga është akoma një sport konkurrues. Praktikuesit e jogës kanë kohë të mjaftueshme për të vëzhguar se kush është më i përparuar në kryerjen e pozave, dhe kjo lind një dëshirë për t’u bërë më të mirët. Nëse përpiqeni të arrini nivelin e dikujt në një kohë kur trupi juaj nuk është gati, ju rrezikoni të lëndoheni.
Kjo nuk do të thotë që ju duhet të refuzoni jogën, ajo është një praktikë e shkëlqyeshme që rekomandohet veçanërisht për shërimin nga dëmtimet, sepse përmirëson forcën, fleksibilitetin dhe ekuilibrin. Ajo që kërkohet nga ju është t’i kushtoni vëmendje mesazheve që trupi juaj ju dërgon, veçanërisht kur truri bredh lirshëm.